مـهـرت به کـائـنـات برابر نمی شود           داغـی ز مـاتـم تو فـزون تر نمی شود

از داغ جانگداز تو ای گوهر وجود           سنگ است هر دلی که مکدر نمی شود

ظلمی که بر تو رفت ز دست ستمگران           بر صـفـحۀ خـيـال مـصـوّر نمی شود

ای آنکه شد جنازه ات آماج تير کين           اين گـونه ظلـم با گـل پـرپر نمی شود

بی بهره از فــروغ ولای تو يا حسن           مشمول اين حديث پــيــمـبر نمی شود

فرمود ديده ای که کند گريه بر حسن           آن ديده کور وارد مـحـشـر نمی شود

دارم امـيـد بوسـۀ قـبـر تو در بـقـيـع           افـسوس می خورم که ميسر نمی شود

با اين ستم که بر تو و بر مدفنت رسد           ويـران چرا بنــاي ستمگر نمی شود؟

آن را چه دوستی است مويّد که ديده اش           ازخون دل ز داغ حسن، تر نمی شود